beste Daandaan,
ik weet sinds eind oktober dat ik Pfeiffer heb. Het gaat maar heel langzaam beter. Ik ben momenteel 2 dagen tot half vier en 1 dag tot 14 uur aan het werk. Ik herken je klachten vol komen. toen ik in Januari weer begon met 3 uurtjes per dag werken, toen kreeg ik ook veel kommentaar op mijn concentratie problemen. Mijn collega's herkende dat helemaal niet van mij. Normaliter ben ik het type dat 10 dingen tegelijkertijd afhandels. Je weet het zelf meteen als je beter voelt, want dat begint het met 1 of 2 dagen zonder mist, in de loop van dag keert die weer terug, en dat moet je eigenlijk stoppen.
? vermoeidheid (niet altijd slaperig, maar duf en lusteloos soort van watten in mijn hoofd)
? wazig zien (als je zeg maar heel zachtjes tegen je oogbol drukt zo zie ik de hele tijd)
? opgezwollen gezicht (dat leek toen ik nog alcohol dronk nog meer op te zetten; ben ik al een tijd mee gestopt)
(deze klacht is de enigne die ik niet herken
? heel slecht geheugen (vooral korte termijn)
? concentratie problemen (slecht kunnen luisteren naar meerdere personen tegelijk)
? transpireren (vooral in bed, al is dit al wel wat minder)
? een doof gevoel in mijn vingers en benen
? hoofdpijn (alsof het allemaal niet past)
? soms branderige ogen
Ben je niet te vlot alweer begonnen. Ik heb nu net drie weken achter de rug, met slechts 1 slechte dag. Nu heb ik gisteren 5 km vierdaagse gelopen met mijn dochter van zeven (mijn man doet de andere dagen, maar kon gisteren niet). En vandaag is de spierpijn, de mist en de hoofdpijn gewoon keihard weer terug. Nu weet ik ondertussen dat ik dan gewoon vandaag mijn gemak moet houden. Dan gaat het morgen weer beter. Maar die wisselingen, als je teveel gedaan hebt, die kosten je heel veel. Beter is meteen heel rustig blijven. Mijn bedrijfsarts zei je moet je vergelijken met een topsporter. Je moet door tegen je grenzen aan te oefenen, jezelf verbeteren, maar niet de grenzen overschrijden, dan krijg je blessures. Nou vandaag bewijst toch dat daar een kern van waarheid in zit. Ik heb drie weken lang steeds meer en meer gedaan en ik voelde me prima. Gisteren was de grens over en dan moet je op de blaren zitten.
Het vertrouwen dat je snel weer hersteld als je rust neemt dat duurde mij mij ook wel een paar maanden. Ik ben nu 7 maanden verder en ik ben nog steeds geen 100%. Het is echt een .... ziekte.
Na zoveel maanden gaat je omgeving ook steeds meer twijfelen, maar ik voel wel gewoon aan me lichaam waar de klachten vandaan komen. ik wens je sterkte en wijsheid toe. Probeer rustig op te bouwen. Als het te snel gaat, ben je verder van huis.
Groeten de watervrouw.
